Okazało się, że odpowiedź świetnie zna burmistrz Iławy Adam Żyliński.

- W połowie lat 90-tych, podobnie jak wiele innych gmin w Polsce, korzystaliśmy z unijnego wsparcia w ramach programów Rapid1 i Struder. Bulwary, takie jak te, które powstały nad Małym Jeziorakiem, były w tym czasie absolutnym nowum - wspomina burmistrz. - To właśnie bulwary przy dzisiejszej Alei Jana Pawła II, a wcześniej Alei Pojednania, były pierwszą inwestycją w Iławie dofinansowaną ze środków Unii Europejskiej.

Właśnie to z pewnością przełomowe wydarzenie upamiętnia głaz. Jego historia byłaby być może znana powszechniej, gdyby nie kradzież mosiężnej tablicy, która przybliżała upamiętniany fakt.

- Ten obiekt został dofinansowany przez Unię Europejską z programu Phare Struder - można było przeczytać na tablicy, którą obecnie możemy już oglądać tylko na archiwalnych zdjęciach, m.in. tych, które udostępnił nam Adam Żyliński. Fotografie zabierają nas na wycieczkę do Iławy końca barwnych lat 90-tych.

Jak wspomina burmistrz, odsłonięcie głazu miało miejsce w roku 1998 i było wydarzeniem, które zaszczyciło swoją obecnością wiele osób z życia publicznego tamtego okresu, w tym ambasador Unii Europejskiej w Polsce (był to oczywiście jeszcze okres przed naszym członkostwem w strukturach UE), a także samorządowcy i inne osoby publiczne świetnie znane również współczesnym obserwatorom. Na fotografiach można rozpoznać m.in. Marka Żylińskiego, dzisiejszego burmistrza Zalewa (w tamtym okresie wicewojewodę warmińsko-mazurskiego), zastępczynię burmistrza Mariolę Zdrojewską, radnego Andrzeja Pankowskiego, prezesa Jezioraka Iława Andrzeja Sobiecha, czy zastępcę burmistrza Lubawy Stanisława Kieruzela.

Z archiwum burmistrza Iławy Adama Żylińskiego. Iława, rok 1998 - odsłonięcie głazu upamiętniającego pierwszą w naszym mieście inwestycję dofinansowaną ze środków Unii Europejskiej.

Fot. Czytelnik. To nowy, być może tymczasowy, dom pamiątkowego głazu, który wcześniej znajdował się na przebudowanym właśnie skwerze przy Galerii Jeziorak. Burmistrz zastanawia się jeszcze, gdzie głaz mógłby spocząć już na stałe.