W szranki ortograficznej rywalizacji stanęło osiem osób, reprezentanci "Żeromka", "Budowlanki" i "Mechanika", a także Zespołu Szkół w Lubawie i Zespołu Szkół im. Ireny Kosmowskiej w Suszu.

Najlepiej z wyzwaniem poradziła sobie Aleksandra Rau, uczennica "Budowlanki", na drugim miejscu uplasowała się Ewelina Krusińska z "Żeromka", a na trzecim Dominika Frydrych z ZS w Lubawie. Zwyciężczyni konkursu, zgodnie z tradycją, otrzymała pióro. Za trzy pierwsze lokaty przyznano także nagrody książkowe. Gratulujemy!

Fot. Info Iława.

A oto treść dyktanda, z którym mierzyli się uczestnicy tegorocznego XIV Powiatowego Konkursu Ortograficznego "O Pióro Starosty": 

W grudniu po południu w iławskiej galerii

Podobnie jak półtora roku temu postanowiliśmy spotkać się całą drużyną w Galerii Je­ziorak. Zapadał wczesnogrudniowy zmierzch. Prószył śnieg. Tłok na parkingu był niewyobra­żalny. Wzburzony niemłody mężczyzna hardym wzrokiem przypatrywał się moim histerycz­nym próbom zaparkowania volkswagena na wprost sześciocylindrowego volvo. Udało się! No cóż, w tym roku posezonowe wyprzedaże ściągnęły do sklepów wyjątkowo wielu podekscy­towanych klientów. Gęsty tłum, jak hucząca rzeka, porwał mnie w kierunku północno-zachod­nim, ku windom. Postanowiłem wbrew wszystkim zbiec schodami na parter.

Zanim spotkam się z przyjaciółmi, czekają mnie zakupy. Najpierw apteka. Wśród kolo­rowo oetykietowanych buteleczek, z mniej lub bardziej skutecznymi specyfikami, żwawo po­ruszała się sympatyczna farmaceutka z ponaddwudziestoletnim stażem pracy wśród medyka­mentów. Kiedy nadeszła moja kolej, uśmiechnięta aptekarka, nieco znużonym głosem, zapy­tała: „Co podać?” Poprosiłem o którąkolwiek bądź herbatkę nasenną dla cioci hipochon­drycz­ki, a także o bandaż elastyczny i chustę trójkątną dla nad wyraz usportowionego wujka pocz­mistrza, który z żelazną konsekwencją trenuje kick boxing [kick-boxing].

A teraz odwiedziny w Empiku [EMPiK-u]. Spojrzałem na zegarek. Było w pół do szóstej. Skonstatowałem, że książek do przejrzenia mam wiele, a czasu mało. Śpiesząc się, wpadłem z impetem na wysokiego, barczystego chłopaka, właściciela licznych, dość przera­żających, ta­tuaży. Spojrzał na mnie spode łba. Na jego twarzy malował się grymas niezadowo­lenia. W trak­cie zderzenia o mało co nie upuścił nowo zakupionej płyty. Kątem oka zauważy­łem, że zawie­rała preludium cis-moll Chopina [Szopena]. Czyżby kupił tę płytę dla siebie? Naprawdę, w oka mgnieniu znalazłem się wewnątrz księgarni. Sięgałem po kompendium adiustatora „W kurzu i przez kałuże, czyli Rajd Dakar dla różdżkarzy i homeopatów”, kiedy usłyszałem przytłumiony śmiech. Przy stoisku z prasą dwie pstrokato ubrane dziewczyny, z ostrym makijażem i purpurowo-różowym bale­jażem, przeglądały nowy numer tygodnika „Na Nieznanej Ziemi”. Chichocząc, komentowały ubiór gotującej zupę rybną Inuitki [Innuitki], rdzennej mieszkanki Grenlandii. Poczułem ssanie w żołąd­ku. Zamarzyły mi się żeberka lub befsztyk z obsmażanymi ziemniaczkami i zapiekan­ka z ba­kłażana.

Umówiliśmy się z kolegami w restauracji na parterze, więc teraz tam skierowałem swoje kroki. Z oddali dojrzałem jedzących i żywo dyskutujących przyjaciół. Na stole, wśród już pra­wie pustych talerzy, stały nietknięte dwie duże pizze farmerskie. Widząc mój zdziwiony wzrok, Ambroży wyjaśnił: „Druga w promocji. Pałaszuj”. Ze smakiem, w ekspresowym tempie, pochło­nąłem jedzenie co do okruszka. Po chwili przyszła refleksja: „To obżarstwo zaprowadzi mnie donikąd. Jutro, z samego rana, przebieżka wokół Małego Jezioraka. Koniecznie!”