Chciałabym rozpocząć dzisiejsze przesłanie od przepięknego wiersza, autorstwa Ryszarda Marka Grońskiego, który wstrząsnął mną przed laty i dzięki któremu rozpoczęła się moja przygoda z kotami: 

A kiedy pada deszcz,
Bezdomne koty mokną -
Co zrobić masz, sam wiesz:
W piwnicy otwórz okno.

A kiedy szron się szkli,
Spod nóg i kół śnieg pryska -
Zamknięte uchyl drzwi,
Zmarznięte wpuść kociska.

Bo może być i tak:
W twych grzechach zaczną grzebać,
A kot – da łapką znak,
Uchyli furtkę Nieba.

Grudzień, zima to bardzo trudny czas dla zwierząt. Zajmując się kotami wolno żyjącymi, nie raz i nie dwa widziałam zimą małe, drżące od mrozu ciałka. Mówią, kot sobie poradzi. Może i tak, ale tylko wtedy, gdy ma co jeść i co pić, a także wtedy, gdy może się schronić, ogrzać. Rozpaczliwie szukając odrobiny ciepła, chowają się w nasze auta, czy to na opony, czy co gorsza, wchodzą pod maski, by ogrzać się przy silniku, co kończy się w najlepszym wypadku oparzeniem, w najgorszym okaleczeniem lub śmiercią w motorze silnika. Zaglądajmy pod maski naszych aut, zanim odpalimy samochód, sprawdźmy, czy nie ma tam przypadkowych "gości". 

W taki właśnie sposób, w tragicznym stanie, trafił ostatnio do schroniska w Iławie Morgan, około 5-miesięczny kociak, który wszedł pod maskę. Miał oskalpowaną łapkę przednią, którą trzeba było amputować. Tylna łapka strasznie poraniona, także pozostało z niej tylko pół stopy, w której ma wystającą kość. Trzeba było przeszczepić skórę, by umożliwić Morganowi przyszłe funkcjonowanie. Na ten moment Morgan potrzebuje czasu, by przekonać się, że człowiek nie stanowi zagrożenia, powoli oswaja się z jego obecnością. 

Kolejny mieszkaniec kociej izolatki to ok. 2-letni Miluś. Nie wiadomo, co przytrafiło się temu przemiłemu kotkowi, ale łapkę, w okropnym stanie, trzeba było amputować. Ogromnie kocha pieszczoty, a brak jednej łapki nie będzie mu przeszkadzał w obdarowaniu człowieka swoją miłością. 

Kolejna okaleczona piękność to Piratka, której oko było w takim stanie, że jedynym wyjściem była amputacja. Koteczka aż pęka od nadmiaru miłości, którą chciałaby obdarzyć ludzi, którzy zechcą ją pokochać. Ona kocha bezwarunkowo, zaocznie i za darmo, każdego, kto zechce zwrócić na nią uwagę. 

Metamorfozę przeszedł też Feniks, z nieufnego, "dzikiego" kota, z zaawansowanym kocim katarem, przeobraził się w przemiłego czarnuszka, cudaka-przytulaka, uwielbiającego głaskanie. 

Wszystkie kociaki mają za sobą historię - samotności, głodu, chłodu, bólu czy choroby. Jedynie poprzez kastrację możemy zapobiegać niepotrzebnemu cierpieniu. Jeśli widzisz kota, któremu potrzebna jest pomoc, reaguj. Czasem wystarczy go nakarmić i napoić, pomóc przetrwać trudne warunki - dotyczy to zazwyczaj kotów wolno żyjących. Czasem trzeba zabezpieczyć, użyczyć kawałka podłogi we własnym domu. Wielokrotnie spotykam się z Państwa prośbami o zabranie od Państwa kota, ponieważ w schronisku nie ma wolnych miejsc. Tak, zgadza się. Schronisko, podobnie jak moje mieszkanie, nie jest z gumy i problem z ilością miejsc istnieje od lat. Każdy może pomóc, każdy może przetrzymać kota w oddzielnym pokoju czy łazience i choćby poczekać na miejsce w schronisku. Wiele kociaków zabezpieczonych w ten sposób, ogłoszonych, bardzo szybko znalazło dom. Czasem po prostu trzeba wyjść z własnej strefy komfortu, bo człowiek nie może żyć tylko dla siebie... 

Prezentowane koty zostały uratowane, dzięki ludziom, którzy nie przeszli obojętnie i dziś czekają na swoją szansę w iławskim schronisku. 
Tel. 666 87 35 61. 

Tekst: Justyna Kowalewska/red. kontakt@infoilawa.pl.
Zdjęcia i wideo: archiwum wolontariuszki.