Kantowo to malutka wieś w gminie Kisielice. Właśnie stąd pochodzi Klaudia Barańska, bohaterka trzeciej odsłony Iławskich Spotkań z Podróżnikami. W poprzednich dwóch prelegenci opowiadali o wyprawach do Palestyny i Izraela (Milena Jachowska i Kamil Fotyniuk) oraz do Chin (Mirosława Sękowska). Po Azji zachodniej i wschodniej przyszedł tym razem czas na Afrykę.

Do leżącej na tym kontynencie Ugandy wybrała się Klaudia Barańska. Opowieść o wyprawie zaczęła się od wspomnienia dziecięcej fascynacji pięknem Afryki, jej kultury, fauny i flory. Później nie zabrakło też jednak praktycznych informacji na temat tej części świata, która – nie bez przyczyny – wielu kojarzy się z konfliktami zbrojnymi.

Klaudia przebywała w Ugandzie przez pięć miesięcy, wykonując tam kawał pracy wolontariackiej.

- Zajmowałam się tam pracą psychologiczną z dziećmi i młodzieżą. Miałam też okazję poznawać kulturę i codzienne życie, ale również podróżować i podziwiać typowo afrykańskie krajobrazy

– mówi podróżniczka.

Jak się okazuje, Barańska podróżowanie i wolontariat ma we krwi.

- Wolontariaty europejskie, aktualnie pod nazwą Europejski Korpus Solidarności, to programy wyjazdów dla młodych ludzi w wieku 18-30 lat. Zdecydowana większość dotyczy organizacji w Europie. Zdarzają się jednak też projekty globalne, które zrzeszają kraje z różnych kontynentów.

Do wyboru mamy wolontariaty krótkie i długie (od 3 tygodni do 12 miesięcy), organizowane są też wymiany międzynarodowe i szkolenia. Każdy mój wyjazd to była fantastyczna przygoda w gronie świetnych ludzi. W Turcji dyskutowaliśmy o problemach wykluczeń, we Francji robiliśmy spektakl taneczny, w Niemczech budowaliśmy instrumenty ze śmieci, w Chorwacji porządkowaliśmy górskie okolice – wspomina.

Do Ugandy Klaudia przyleciała dzięki organizacji Fundacja Centrum Aktywności Twórczej, Eurodesk Leszno, po przejściu rekrutacji. Pracowała dla Soul-Xpressions, organizacji poświęconej tańcowi i wspieraniu młodych ludzi. Codziennie prowadziła wraz z innymi wolontariuszami zajęcia w dwóch miejscach, pierwsze oferowało darmową naukę (w Ugandzie szkoły są płatne) dzieciom w różnym wieku. Drugie miejsce, to stworzony przez zaprzyjaźnioną organizację Sosolya Undugu Dance Academy, Center for Children and Youth, darmowy internat, pięknie położony pomiędzy lasem a jeziorem.

- Część dzieci, które tam mieszkają, jeszcze przed chwilą żyła na ulicy, pozostałe nawet w swoich rodzinach miały bardzo małe możliwości rozwoju. Sosolya i Soul Xpression dają im nowy dom, nową społeczność, nową rodzinę, do której przynależą. Oprócz tego pomagają rozwijać talenty taneczne i muzyczne, dzięki którym wielu z nich dostaje szkolne stypendia fundujące ich edukację

– tłumaczy Klaudia, która zajmowała się prowadzeniem warsztatów psychologicznych i trenowaniem czytania i pisania, a także dzieleniem się wiedzą i pomysłami z młodymi ludźmi, którzy prowadzą tam zajęcia na stałe.

- Staram się by moja praca była użyteczna i wartościowa, ale czasami mam wrażenie, że więcej tu biorę niż daję. Życie w innej kulturze i zaproszenie mnie do swojego życia przez ludzi tutaj jest naprawdę bezcenne. Oglądanie Jeziora Wiktorii codziennie w drodze do pracy, uśmiechnięte buzie i wyciągnięte ręce do uścisku już z daleka, czy troska nowych przyjaciół, czynią mnie szczęściarą

– pisała w social mediach będąc jeszcze w Ugandzie.

A to po wczorajszym spotkaniu w siedzibie Iławskiego Centrum Kultury powiedziała:

- Było mi miło opowiedzieć o swoich doświadczeniach, przybliżyć, jak żyją ludzie w miejscach, które kojarzą się tylko z ubóstwem i wojnami, a także zwrócić uwagę na aspekt etyczny podróżowania i wolontariatów i może nawet zainspirować do podobnych przygód – dodaje na koniec.

zico

kontakt@infoilawa.pl