Na pewno Agata Wacławska, Cezary Zapadka i Jakub Grabara – o nich na 100% wiemy, że przepłynęli wpław Jeziorak. Ale takich śmiałków zapewne jest więcej, o czym wspominali nam już kiedyś sami zainteresowani. Zresztą, Wacławska i Grabara witali wczoraj Ewę Karwowską tuż przy Galerii Jeziorak, nad Małym Jeziorakiem. Tu zdjęcie z tego momentu:

To dla wielu „szalony” pomysł, aby przepłynąć wzdłuż akwen liczący aż 28 km. Najdłuższe jezioro w Polsce wije się niczym wąż, w wielu miejscach jest dość wąskie. Przyjęło się, i taką też taktykę zastosowała suszanka, że Jeziorak pokonuje się z północy na południe. Start ma wówczas miejsce w Dobrzykach (gmina Zalewo, powiat iławski), a meta jest w centrum Iławy, na nabrzeżu Małego Jezioraka.

Przypadek ten jest niesamowity sam w sobie. Otóż Ewa nauczyła się pływać w … 2019 roku! Te pięć lat wystarczyło, jak widać, do odpowiedniego przygotowania się do tak wymagającego zadania, jakim jest przepłynięcie trasy mającej prawie 30 km.

- Miałam cel: start w Swim Runie. Ostatecznie jednak odwołano te zawody z powodu pandemii, ale już umiejętność pływania, którą nabyłam podczas treningów u trenera Krzysztofa Wacławskiego, najpierw indywidualnie, a potem już w sekcji OrkaMasters Iława, zostały ze mną

- wspomina 41-letnia pływaczka, pracująca obecnie w Nadleśnictwie Susz, a wcześniej w miejscowym urzędzie gminy.

Wspomniany tu trener Wacławski z Iławy to ten sam szkoleniowiec, który ostatnio przybliżył nam niezwykłą grupę sportowych Mastersów trenujących w Orce.

CZYTAJCIE WIĘCEJ: Wynik? Może kiedyś przyjdzie. Najważniejszy jest jednak sam ruch – mówi Krzysztof Wacławski z OrkaMasters Iława

Ewa Karwowska ma już zaliczonych także kilka triathlonowych startów, na dystansie sprinterskim i 1/8 Ironmana, jednak jak przyznaje, to pływanie jest jej koronną, ukochaną jednocześnie dyscypliną sportu.

„Myślałam, że płynę w miejscu. Widziałam tylko kajak przed sobą...”

W sobotę 27 lipca z samego rana pływaczka zameldowała się w Dobrzykach, by rzucić wyzwanie ciemnym wodom Jezioraka. Towarzyszyła jej oczywiście ekipa zabezpieczająca i dodająca otuchy.

- Brałam udział w Otyliadzie, która ostatnio odbyła się także w Iławie. Przepłynęłam tam 27,5 km. Szczerze mówiąc, myślałam, że pływanie w basenie jest gorsze, trudniejsze niż w jeziorze. Tu jednak życie zweryfikowało moje przypuszczenia

- relacjonuje Ewa, z którą rozmawialiśmy dzisiaj rano.

- W trakcie płynięcia dwukrotnie schodziłam na brzeg, na pewno na wyspie Gierczaki, drugiej nazwy nie pamiętam. Po chwilowym odpoczynku ruszałam dalej w trasę. W takiej próbie ważne jest odpowiednie żywienie, izotoniki i żele spożywałam w wodzie

- wspomina wczorajszą próbę, która stała się sukcesem.

- W pewnym momencie zmęczenie dawało się we znaki, jednocześnie myślałam, że płynę w miejscu. Że nie ruszam się w ogóle do przodu. Widziałam tylko kajak, który płynął przede mną. Żadnych innych łodzi, ludzi na brzegu itd.. Jednak w basenie jest łatwiej, bo masz kontakt z ludźmi stojącymi obok pływalni. A tu – tylko długie kilometry przed sobą

- dodaje pływaczka.

Pokonanie tej „wodnej pustyni” zajęło Ewie niecałe 15 godzin, z przerwami na pokarm i odpoczynek włącznie. Same płynięcie to 12 godzin i 14 minut. Pół doby wysiłku w wodzie…

Kto będzie następny? Jeziorak na pewno przyjmie wyzwanie.

Sport

zico

kontakt@infoilawa.pl