W zasadzie to Romek niewiele miał do powiedzenia, bo w tym związku to Romka jest zdecydowanie tą "szyją", co kręci "głową". Nie pamiętam, które było pierwsze, ale chyba Romka. Mieszkała sobie w schronisku niewielka sunia, koloru rudego, ot taka mała, sympatyczna i rezolutna panienka. Pewnego dnia do boksu obok trafił kawaler podobny do Romki, w tych samych kolorach, który wzbudził w niej tak silne uczucia, że sforsowała dla niego wszelkie przeszkody i przeszła sobie do jego boksu, biorąc w posiadanie Romka, jego boks, budę, miskę i wszystko, co się z owym kawalerem wiąże, na zasadzie "co jest Twoje, to i moje, a co moje, to nie ruszaj". 

I tak Romek został bezpowrotnie zaanektowany przez Romkę. Jedzenie? Owszem, chętnie Romkowi zjem, ponieważ Romek jest mój, to mi wolno. Romek jako uległy mąż, kochający Romkę "od pierwszego wejrzenia" pozwala jej rządzić niepodzielnie, zresztą nie wiem nawet, czy Romka pytała go o zdanie. Chłopak przyjął swój los z godnością, tak jak i schroniskowy boks. 

I tak schroniskowe "małżeństwo" mieszka sobie w schroniskowym boksie. Romek jest nieco większy, żeby nie powiedzieć grubszy, ale niech to Państwa nie zmyli - to Romka jest łakomczuchem i gdyby mogła, chętnie zjadłaby swoje i "drogiego męża". Gdy wie, że zbliża się pora karmienia, po prostu nie wyjdzie na spacer, taka z niej cwaniara. Psiaki są niewielkich rozmiarów i z powodzeniem mogłyby zamienić schroniskowy boks na jakieś ciekawsze lokum. Psiaki są wykastrowane, zaszczepione i odrobaczone. Czekają na swoją szansę w iławskim schronisku.  

Czy ktoś pokocha tę sympatyczną parę? Telefon do iławskiego schroniska: 666 873 561.

Tekst: Justyna Kowalewska.
Zdjęcie i wideo: schronisko w Iławie.