W kwietniu uczniowie klas VII iławskiej Jedynki podczas zajęć plastycznych z panią Prass omawiali formy sztuki współczesnej: happening, performance i flash mob. Są to różnorodne działania artystów, podejmowane przy współudziale widza, o chwilowym charakterze, często po to, by zwrócić uwagę na problem społeczny, polityczny lub kulturowy i skłonić do refleksji.

Podsumowaniem cyklu lekcji było wykonanie zadania metodą projektu pod nazwą “Happening i performance w Iławie”.

Projekt edukacyjno-społeczny polegał na zorganizowaniu w szkole lub przestrzeni publicznej Iławy działania artystycznego ukazującego wybrany problem.

Dlatego w piątkowy wieczór na ulicach Iławy można było spotkać spacerującego mężczyznę ubranego w arabską kandurę. W ramach projektu uczniowie przygotowali happening, który miał zwrócić uwagę na zjawisko tolerancji w naszym mieście. 

Projekt zakończył się sukcesem, ponieważ wywołał poruszenie wśród mieszkańców miasta i sprowokował do wielu reakcji w mediach społecznościowych.

Z jakimi reakcjami spotkali się uczniowie, jakie wyciągnęli wnioski? Komentarz uczestników projektu, którzy chcą pozostać anonimowi, publikujemy poniżej.

“Reakcje były bardzo skrajne, ale przeważały te negatywne. Był to piątkowy wieczór, więc na ulicach miasta znajdowało się dużo młodych ludzi. Reakcje młodzieży były najbardziej nieprzyjemne: głośne i wulgarne komentarze, przeklinanie, obelgi słowne. Starsi robili zdjęcia lub nagrywali filmiki, otwierając szyby samochodu. Znaleźliśmy się też w sytuacji, w której baliśmy się, że zostaniemy pobici. Z najbardziej neutralną reakcją spotkaliśmy się, stojąc pod kościołem.

Strój arabski wzbudzał duże zainteresowanie wśród ludzi, ale najbardziej negatywne reakcje przedstawiała młodzież. W tym morzu nienawiści znalazło się kilka pozytywnych reakcji, najczęściej były to młodsze dzieci, które prosiły o wspólne zdjęcie. 

Z perspektywy osoby pochodzącej z jakiegokolwiek kraju arabskiego, odradzalibyśmy podróż do naszego kraju. Przed nami jeszcze bardzo długa droga do dojrzałego zachodniego społeczeństwa.”

Inne projekty edukacyjno-społeczne uczniów były równie ciekawe, bo także prowokowały mieszkańców do reakcji i włączały do działania.

Uczennice klasy VII a - Zofia, Oliwia, Sofija i Zofia w niedzielne popołudnie w restauracji Przystań Sobie zaśpiewały utwór Paolo Nutini "Iron Sky". Roznosiły także wśród gości i czytały list - manifest Charliego Chaplina z filmu "Dyktator". Dziewczęta zwróciły uwagę odbiorców na tolerancję, szacunek i wolność.

Uczniowie klasy VII c Ksawery, Wiktor, Wojciech i Piotr chcieli sprawdzić uczciwość przechodniów, gdy upuszczą 10 złotych przy wyjmowaniu telefonu z kieszeni. Reakcje były różne, ale często ludzie nie chcieli oddać znalezionych pieniędzy, a nawet doszło do kradzieży.

Alicja, Basia, Martyna, Kasia i Julka z VII c pytały przechodniów: Czy pingwiny mają kolana? Czy pingwiny mają łaskotki i potrafią się śmiać? 

Natomiast Antonina, Dominika, Anna, Lena, Aniela poznały opinie mieszkańców Iławy nt. palenia papierosów. 

Z okazji Dnia Czekolady Anna, Maja i Maya pytały mieszkańców naszego miasta o ich preferencje czekoladowe i częstowały kostkami czekolady.

Uczennice klasy VII b - Zuzanna, Oktawia, Wiktoria, Emilia, Aleksandra na boisku szkolnym przy koszu na śmieci umieściły pustą butelkę i 10 zł. Okazało się, że często podnoszono tylko pieniądze, a śmieci pozostawały niezauważone. Dziewczyny zwróciły uwagę uczniów na potrzebę dbania o środowisko. 

Uczciwość uczniów zbadały uczennice klasy VII d, które podczas przerwy w szkole sprawdzały reakcje uczniów, gdy osobie wypadną pieniądze. Uczniowie zawsze szukali właściciela zgubionych pieniędzy. 

Wśród projektów znalazły się też flash moby - uczniowie zatańczyli belgijkę i makarenę na boisku na osiedlu Ostródzkim i zachęcali przechodniów do wspólnej zabawy. 

Podczas omawiania efektów projektów młodzież była zadowolona ze swych działań, bo wymagały one dużo odwagi i wiary w siebie. Uczniowie zrozumieli, że sztuka współczesna jest nieoczywista. Liczy się pomysł i zaskoczenie widza - uczestnika zdarzenia. 

Agnieszka Prass komentuje:

“Metoda projektu jest jedną z moich ulubionych praktycznych metod nauczania, ponieważ polega na samodzielnej realizacji zadań przez uczniów. Motywuje uczniów do współpracy, dzięki czemu ćwiczą oni swoje umiejętności interpersonalne. Praca w grupie projektowej wymaga zaangażowania, ale jest bardzo atrakcyjna dla młodzieży, zwłaszcza jeśli samodzielnie mogą decydować o wyborze tematu. Powstają wtedy inicjatywy wykraczające poza ramy tradycyjnej edukacji. 

To działania, które realizuję w myśl mojej zasady: Daj uczniom przestrzeń do działania, a na pewno cię zaskoczą.

I tak było! Oddanie sprawstwa w ręce młodych ludzi, to był strzał w dziesiątkę. Uczniowie wykonali świetne prace, wykazując się niesamowitą odwagą, pomysłowością i kreatywnością. Nauczyli się także czegoś o sobie - że potrafią przełamać nieśmiałość, rozpocząć i podtrzymać rozmowę, dać komuś uśmiech.”

„Arab” na Starym Mieście. Uczniowie, bogatsi o to doświadczenie, uważają, że wciąż wiele pracy przed nami, jeśli chodzi o tolerancję. - Z perspektywy osoby pochodzącej z jakiegokolwiek kraju arabskiego, odradzalibyśmy podróż do naszego kraju - podsumowali.